Οι Allochiria, μετά από μια σειρά συναυλιών με τους Their Methlab στην Ευρώπη, έγραψαν τον επίλογο του Commotion tour στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Gagarin 205 όπου, μαζί με τους Mass Culture, θα μας παρουσίαζαν ζωντανά τους πρόσφατους δίσκους τους σε ένα διπλό release party. Τόσο το "Commotion" όσο και το "Barren Point" είναι από τις κυκλοφορίες που έχω προσωπικά ξεχωρίσει για φέτος, και χαίρομαι που αρκετός κόσμος συμμερίζεται την άποψή μου. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Πρώτοι στη σκηνή βράθηκαν οι Their Methlab με καθυστέρηση μισής ώρας περίπου λόγω απροόπτου με το βαν τους. Η μπάντα αστειεύτηκε ότι ό,τι ατυχία δεν τους έκατσε στη διάρκεια της περιοδείας, έπρεπε να γίνει με το που επέστρεψαν στην Αθήνα, κι ότι οποιοσδήποτε συσχετισμός με το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι παρά μια διαολεμένη σύμπτωση. Πόσιμπολ, αλλά ευτυχώς το τρίο δεν άφησε το ατυχές συμβάν να τους επηρεάσει κι επιδόθηκαν σ'αυτό που κάνουν καλά: δυνατές μελωδίες κι ενδιαφέροντα patterns. Ομολογώ ότι δεν είμαι οπαδός της μουσικής τους, αλλά δε μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι το βράδυ της Παρασκευής έδωσαν ρέστα.
Συνέχεια με τους Mass Culture, οι οποίοι μερικές μέρες νωρίτερα κυκλοφόρησαν το δεύτερο LP τους, με τίτλο "Barren Point". Το zeitgeist, θα έλεγε κανείς, πόνημα παρουσιάστηκε ολόκληρο κι όπως ήταν φυσικό, είχα αρκετά μεγάλη περιέργεια να ακούσω πώς αποδίδονται ζωντανά τα νέα κομμάτια. Το αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν απογοήτευσε, ενώ η σκηνική παρουσία της μπάντας ήταν καθηλωτική όπως πάντα. Έχω ξαναπεί ότι αρκετοί μπορούν να δημιουργήσουν μια πνιγηρή ατμόσφαιρα με τη μουσική τους, ελάχιστοι όμως μπορούν να τη μεταφράσουν σε πραγματική ψυχοθεραπεία, όπως οι Mass Culture και το εννοώ. Ακόμα κι όταν ο ήχος δεν είναι αψογος, ακόμα κι όταν γίνονται τεχνικά λαθάκια, δεν πρόκειται παρά για λεπτομέρειες ήσσονος σημασίας οι οποίες χάνονται μέσα στο τελικό αποτέλεσμα και τη συναισθηματικά φορτισμένη βαβούρα που καταπίνει τον ακροατή.
Είχε πάει 23:00 όταν οι Allochiria έκαναν τη μεγάλη είσοδο, με το Gagarin πια αρκετά γεμάτο. Το σχήμα βρισκόταν στα καλύτερά του, επιβεβαιώνοντας τη θεωρία μου ότι το τουρ ήταν απλά η προθέρμανση για το release party. Πράγματι, η ενέργειά τους ήταν στο ταβάνι, εξαφανίζοντας κάθε ίχνος κούρασης που θα πρέπει να ένιωθαν, ενώ δεν έπαψαν στιγμή να χαμογελάνε με τη ζεστή ανταπόκριση που λάμβαναν από το κοινό σε κάθε κομμάτι. Ο ήχος τους ήταν αψεγάδιαστος (με την ίδια τη μπάντα να ευχαριστεί γι'αυτό το Μήτσο από Their Methlab), πράγμα που ευνόησε το να βιώσουμε την πλήρη εμπειρία των Allochiria: μια μπάντα-ηχητικό οδοστρωτήρα και μια τραγουδίστρια που είναι εντυπωσιακή, "όχι επειδή είναι γυναίκα ή μικροκαμωμένη, αλλά επειδή ακούγεται σαν γαμημένος δεινόσαυρος", όπως έχει σχολιάσει έταιρος γράφων παλιότερα, και η οποία παρά τις τόσες απανωτές συναυλίες εξακολουθούσε να ακούγεται on point.
Εν κατακλείδει, το βράδυ της Παρασκευής ήταν όπως ακριβώς το φανταζόμουν. Ένα πάρτυ που άγγιξε ανά σημεία τα όρια της συγκίνησης, με καλή μουσική και δυνατές ερμηνείες. Και οι τρεις μπάντες τα έδωσαν όλα στη σκηνή, βάζοντάς μας στο ένα συναισθηματικό rollercoaster μετά το άλλο. And it was worth it.
All pictures courtesy of Dearohwell photography
0 σχόλια :
Post a Comment