Το Unraveled με χαρά παρουσιάζει σε αποκλειστικότητα την πρώτη κοινή συνέντευξη των TripNote και Kin Corruption. Λίγες μέρες πριν την επετειακή τους συναυλία στο Death Disco, τα δύο σχήματα μιλούν για την ιστορία τους, τη σκηνή τους και τη μουσική ως μέσο έκφρασης.
U: Καλώς ήρθατε στο Unraveled, παρακαλώ συστηθείτε στο κοινό μας.
TripNote: Οι TripNote είναι μία μπάντα melodic hardcore, από την Αργυρούπολη. Δημιουργηθήκαμε στα τέλη του 2013. Άρης Ευσταθίου στα φωνητικά, Δημήτρης Καραγιάννης στην κιθάρα, Πάνος Δουβάρας στο μπάσο και Κώστας Ευσταθίου στα τύμπανα.
Kin Corruption: Καλησπέρα Unraveled! Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση και τη φιλοξενία. Είμαστε μια τετραμελής Hardcore μπάντα από την Αθήνα. Οι KC αποτελούμαστε από τον Γιάννη στη φωνή, τον Δημήτρη στην κιθάρα, τον Γιώργο στο μπάσο και τον Άλεξ στα τύμπανα.
U: Πείτε μας λίγα λόγια για τις μπάντες σας.
KC: Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2014 από μια παρέα φίλων. Νιώθαμε από τότε έντονη την ανάγκη να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας και να εκτονωθούμε. Η διέξοδος αυτή βρέθηκε μέσω της μουσικής. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε αρχικά τις πρόβες, τους πειραματισμούς με διάφορα είδη που είχαμε σαν βασικές επιρροές και στη συνέχεια ήρθαν οι συνθέσεις των πρώτων μας tracks και οι συναυλίες.
TN: Ο ήχος της μπάντας είναι σκοτεινός και συναισθηματικός, στα πλαίσια του ''ευρωπαϊκού'' melodic hardcore αλλά και με αρκετά hardcore punk στοιχεία. Αντίστοιχο ύφος και στιχουργικά με ιδιαίτερο χαρακτήρα, εμπνευσμένο από την καθημερινή ζωή και τις δυσκολίες της, αφήνοντας πάντα ελεύθερα και εύκολα τον ακροατή να ταυτιστεί μέσα από τα κομμάτια, σε συνδυασμό με τον ανάλογο ήχο.
Έχουμε στη δισκογραφία μας 5 άλμπουμ: "TripNote EP" (2014), "Nomadic Mind" (2015), "Distance" (2018), "Vertical Mirror EP" (2020), "Farewell Forever" (2022).
U: Και τα δύο συγκροτήματα μετράτε πολλά χρόνια παρουσίας στη σκηνή, και μάλιστα στις 20 Μαΐου γιορτάζετε τη 10 επέτειο των TripNote με μια συναυλία στο Death Disco, μαζί με τους Detestment. Τι βρίσκετε ότι έχει αλλάξει στο διάστημα που είστε ενεργοί, ειδικά μετά την πανδημία;
KC: Αρχικά, είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα γιορτάσουμε τα 10 χρόνια ζωής των TripNote παρέα πάνω στο σανίδι. Νομίζω δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να γιορτάσουμε μια τέτοια επέτειο. Η σκηνή μας, όσον αφορά τις μπάντες και το κοινό, έχει περάσει από διάφορες φάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Σίγουρα βρισκόμαστε σε μια πόλη που δεν έχει λείψει ποτέ η παρουσία σχημάτων του είδους. Από τις αρχές του 2000, που θυμόμαστε τη σκηνή, έχουμε συνεχώς ενεργή παρουσία παλιών και νέων projects, διοργανώνονται ανελλιπώς μικρά και μεγάλα live shows και το γεγονός αυτό είναι σίγουρα πάρα πολύ σημαντικό και ενθαρρυντικό για τη σκηνή.
Η πανδημία ήρθε για να «σπάσει» αυτή την συνεχή πορεία. Αυτό το διάστημα βέβαια ήταν και μια δοκιμασία για όλο τον καλλιτεχνικό χώρο. Ξαφνικά δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε σε συναυλίες, να παίξουμε, να έρθουμε σε επαφή με το κοινό και με τους φίλους μας, κάτι που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε δεδομένο και αυτονόητο. Υπάρχουν σημάδια και πιστεύουμε ότι η σκηνή μετά από αυτή την περίοδο έχει επιστρέψει πολύ δυναμικά. Από τη μια οι μπάντες έχουν γυρίσει με όρεξη, νέο υλικό και προτάσεις και από την άλλη ο κόσμος έχει αγκαλιάσει τα live shows και φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη υποστήριξη.
ΤN: Έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα. Σίγουρα από θέμα εικόνων και εμπειριών, η μπάντα αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά, έχει κερδίσει πολλά. Υπάρχει εξέλιξη. Και αυτό γιατί συνεισφέρουν όλοι στο σύνολο της μπάντας, βοηθάμε ο ένας τον άλλον σε όλα τα ζητηματά μας, είτε είναι μουσικά/ενδομπαντικά είτε ακόμα και στα προσωπικά, στην καθημερινότητά μας δηλαδή. Αυτό μας δένει και έχει θετικό αντίκτυπο και στη μουσική μας. Ακόμα και μέσα σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας. Όσον αφορά την γενική εικόνα, πέρα από την δική μας πλευρά, παρατηρούμε μια φθίνουσα πορεία της underground σκηνής από μεριάς ανταπόκρισης αλλά και παραγωγής. Οι καιροί αλλάζουν και η μουσική αυτή δεν είναι διαδεδομένη την εποχή μας.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά στην προσέλευση και την ανταπόκριση σε αρκετά events σε σύγκριση ας πούμε με το 2010-2015. Μετά την πανδημία, επίσης, έχουν λιγοστέψει και τα σχήματα. Όλο και λιγότερος κόσμος ασχολείται με αυτού του είδους τη μουσική. Τουλάχιστον οι μπάντες που μείνανε μετά την πανδημία, δείχνουν πολύ καλές δουλειές και αυτό αξίζει παραπάνω, παίρνοντας ως δεδομένα τα 2 χρονια γεμάτα με απομόνωση, ασθένειες, οικονομικές και ψυχολογικές δυσκολίες, παύση εκδηλώσεων κτλ κτλ.
U: Πριν κάποιους μήνες, οι TripNote παίξατε σε ένα metal/hardcore φεστιβάλ υπό την αιγίδα του Δήμου Αργυρούπολης. Πώς προέκυψε η ιδέα και πώς ήταν η συνεργασία με τη δημοτική αρχή, δεδομένου ότι τα σχήματα που συμμετείχαν δεν παίζουν ακριβώς “εύκολη” ή “mainstream” μουσική;
TN: Η ιδέα ξεκίνησε μετά από μία από τις κλασσικές βολτούλες χαλάρωσης που κάνουμε εδώ με τον φίλο μας τον Γιάννη (Kin Corruption) και τον Γιώργο Πλασκασοβίτη από Skybinder. Είχαμε πάει για ένα καφεδάκι στο Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος" και καθόμασταν στον χώρο όπου είχε φιλοξενηθεί το 2017 το Schoolwave. Τότε συμμετείχαμε κι εμείς και οι Kin. Όπως ανταλλάσσαμε ιστορίες και αναμνήσεις από εκείνο το ΠΣΚ, μας ήρθε η ιδέα μεταξύ σοβαρού και αστείου, να κάνουμε κάτι αντίστοιχο -σαφώς σε μικρότερο μέγεθος για αρχή και με ήχο που κυμαίνεται στο φάσμα της core, με σχήματα κυρίως της underground σκηνής.
Οι TripNote είμαστε όλοι από την ίδια γειτονιά, από την Αργυρούπολη, οπότε γνωρίζαμε για την ύπαρξη του ''Youth Festival", μιας κίνησης του Δήμου Αργυρούπολης που αναδείκνυε μαθητικά συγκροτήματα σε έναν πολύ όμορφο χώρο, στο Πέτρινο Θέατρο Αργυρούπολης, στους πρόποδες του Υμηττού. Αυτό το φεστιβάλ είχε σταματήσει καιρό πριν την πανδημία, κυρίως από έλλειψη παιδιών που παίζανε μουσική. Τραγικό, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Εκεί μας μπήκε η ιδέα να κάνουμε μία νύξη στο πολιτιστικό τμήμα του Δήμου μας, για να αναγεννήσουμε το μουσικό αυτό θεσμό, έστω και με διαφορετικά στάνταρ πλέον. Έτσι και έγινε. Ο Δήμος ήταν θετικός και δεκτικός στις προτάσεις μας.
Ο Γιάννης, ο Γιώργος και εγώ (Κώστας) αναλάβαμε τη διοργάνωση: την εύρεση και την οργάνωση των μπαντών, σχεδιασμό αφίσας, promotion, το φαγητό και το ποτό στο φεστιβάλ μέσω συνεργασιών με ντόπιες επιχειρήσεις, κτλ. Ο Δήμος ανέλαβε το οικονομικό κομμάτι στο θέμα υλικών (ηχοληψία, φωτισμός, backline), και παραχώρησε και τον χώρο, φυσικά.
Έτσι γεννήθηκε το SilverFest.
KC: Το SilverFest ουσιαστικά ήταν μια ιδέα - αποτέλεσμα της σκέψης του πως μπορούμε να φέρουμε στην επιφάνεια τον ήχο και την ενέργεια της underground σκηνής σε έναν ανοιχτό και εύκολα προσβάσιμο για όλους χώρο.
 |
| Credit: Dearohwell photography |
U: Σε συνέχεια του παραπάνω ερωτήματος, πιστεύετε ότι ο μέσος Έλληνας αρχίζει να εξοικειώνεται κάπως με τον πιο βαρύ/εναλλακτικό ήχο; Πόσο πιθανό θεωρείτε ότι είναι να δούμε παρόμοιες δράσεις που θα απευθύνονται και σε λιγότερο "μυημένο" κοινό;
TN: Δεν ξέρω κατά πόσο ο μέσος Έλληνας έχει εξοικειωθεί ή έχει αρχίσει να εξοικοειώνεται με αυτό τον ήχο. Ο μέσος Έλληνας νομίζω έχει άλλη μουσική παιδεία, άλλα ακούσματα. Ο χώρος μας εδώ είναι μικρός. (Δημήτρης)
Αυτό το καταλαβαίνει κανείς άμα παρευρεθεί σε μία σειρά από τέτοιες συναυλίες. Ο μέσος όρος ηλικίας ανεβαίνει, καθώς μειώνονται οι νέοι, κι από τους πιο παλιούς παραμένουν οι πιστοί. Επίσης ποσοστό του κόσμου που παρευρίσκεται σε αρκετά events φαίνεται ότι δεν είναι οικείος με ό,τι βλέπει και ακούει. (Πάνος)
Ας ελπίσουμε όλα αυτά να είναι ένα έναυσμα για να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε. Εγώ είμαι της άποψης ότι δεν είναι ευθύνη ή υποχρέωση του κόσμου να στηρίζει, να ακούει πιστά και τυφλά και να αγοράζει. Αν το προιόν, δηλαδή η μουσική και ο χαρακτήρας του σχήματος, είναι καλής ποιότητας, έχει γούστο, έχει μεράκι και το προωθηθεί σωστά, τότε θα εκτιμηθεί από τον κόσμο. Σιγά σιγά ίσως έτσι το κοινό να μεγαλώσει σταδιακά. Όπως είπαμε πριν, μείνανε λίγες μπάντες, αλλά η ποιότητα είναι πολύ καλή, οπότε ας ελπίσουμε για το καλύτερο. Για καινούριες δράσεις, παρόμοιες του SilverFest, δεν ξέρουμε. Μακάρι. (Κώστας)
KC: Σίγουρα υπάρχει απόσταση ακόμα, αλλά με την πάροδο του καιρού πιστεύουμε ότι εξοικειώνεται όλο και περισσότερο. Βλέπουμε μπάντες και καλλιτέχνες του πιο εναλλακτικού - extreme ήχου να μπαίνουν επιτέλους σε lineups μεγάλων festivals που διοργανώνονται στην Ελλάδα και φαίνεται μάλιστα ότι έχουν μεγάλη ζήτηση και υποστήριξη από το κοινό. Δράσεις όπως αυτή του SilverFest βοηθάνε ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα. Θα θέλαμε πολύ να δούμε να διοργανώνονται περισσότερα events στη σκηνή όπου θα είχαν αυτό τον σκοπό. Σαν KC θα μας ενδιέφερε πολύ να πάρουμε μέρος ή ακόμα και να διοργανώσουμε δράσεις που θα αποτελούνταν από μπάντες διαφορετικού ήχου. Είναι κάτι που συζητάμε αρκετό καιρό και προσπαθούμε σιγά σιγά να κυνηγήσουμε.
U: Με ένα πολύ γεμάτο συναυλιακό καλοκαίρι μπροστά μας, έχει προκαλέσει εντύπωση η ανομοιομορφία κάποιων lineups, κυρίως σε φεστιβάλ. Πιστεύετε ότι η ποικιλία αυτή στον ήχο, ακόμα και στις πιο μικρές συναυλίες, λειτουργεί τελικά θετικά τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για το κοινό;
KC: Είναι αλήθεια ότι έχουν προκαλέσει έκπληξη και αρκετή συζήτηση τα συγκεκριμένα lineups. Πιστεύουμε ότι κερδίζει τόσο ο καλλιτέχνης, όσο και το κοινό από αυτή την ποικιλομορφία. Πολλές φορές έχουμε ανακαλύψει εξαιρετικές μπάντες βλέποντάς τις από ‘’σπόντα’’ σε κάποιο event. Σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια εξαρτάται και από την απόσταση που υπάρχει μεταξύ του μουσικού ιδιώματος και του ηλικιακού κοινού που απευθύνονται οι καλλιτέχνες.
TN: Είμαστε της άποψης ότι η ποικιλία σχημάτων και ήχου στα μεγάλα φεστιβάλ δεν κάνει κακό. Ίσα ίσα, έχει ενδιαφέρον και πλάκα. Υπήρξαν πολλές συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας που έχω παρευρεθεί και πάντα υπήρχε τουλάχιστον ένα σχήμα ή καλλιτέχνης που άκουσα εντελώς τυχαία και ας πούμε ''αναγκαστικά'', θεωρώντας ότι πήγα στη συναυλία για το headline ή γενικά για κάποιο άλλο όνομα, αλλά εν τέλει μου άρεσε. Σε άλλη περίπτωση μπορεί να μην είχα ιδέα για την δουλειά ή την ύπαρξη κάποιου σχήματος, αλλά αυτή η ''ανομοιομορφία'' με βοήθησε στο να ακούσω και να μάθω κάτι καινούριο. (Άρης)
Αν έχει κάποιο αντίκτυπο, μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά ισχύει περισσότερο στα μικρότερα events. Στην underground δεν θα μπλέξεις πολύ τα είδη και το στυλ. Απευθύνεσαι σε συγκεκριμένο και πιο μικρό κοινό. Δεν θες να τα μπερδέψεις τα πράγματα, δεν θα βγει σε καλό. Εκεί είναι πιο αυστηρά και στενά τα περιθώρια, και λογικό. Σε φεστιβάλ προσέλευσης χιλιάδων ατόμων και διάρκειας πολλών ωρών, είναι πιο εύκολα εφικτό και απο εμένα δεκτό. (Πάνος)
U: Σε τι κατάσταση θεωρείτε ότι βρίσκεται η ελληνική underground σκηνή;
KC: Η ελληνική underground σκηνή από άποψη υλικού, πληθώρας συγκροτημάτων και ποιότητας, θα λέγαμε ότι βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Επίσης το κοινό ανταποκρίνεται με συνέπεια στα διάφορα events. Το χρόνιο πρόβλημα που υπάρχει στη σκηνή μας είναι ο διαχωρισμός και ο τοξικός ανταγωνισμός που υπάρχει, κάτι το οποίο επηρεάζει και φθείρει ανά περιόδους, εκτός από τις μπάντες, και το κοινό.
TN: Όπως ανέφερα πιο πριν, το επίπεδο είναι αρκετά καλό. Υπάρχουν πολλοί έξυπνοι και ευρηματικοί καλλιτέχνες στην underground σκηνή και το βλέπουμε σε πολλές από τις τελευταίες δουλειές των συγκροτημάτων. Σε όλα τα φάσματα της core. Η παραγωγές είναι προσεγμένες και οι μπάντες μπορούν να το υποστηρίξουν αυτό ζωντανά. Τα μόνα που κρατάνε [πίσω] πολλά συγκροτήματα, όπως και εμάς βέβαια, είναι το οικονομικό και η καθημερινότητα. Κάθενας έχει τι ζωή του, τα δικά του θέματα να αντιμετωπίσει. Η καθημερινότητα τρέχει και ο χρόνος είναι ελάχιστος πολλές φορές.
Η μουσική επίσης είναι ακριβό χόμπυ. Με λίγα λόγια, στο κράτος που είμαστε, ο τρόπος ζωής και η νοοτροπία μας δυστυχώς κάνουν την ύπαρξη μιας μπάντας δύσκολο έργο, πόσο μάλλον την συνεχόμενη παραγωγή μουσικής, τα τουρ στο εξωτερικό κτλ κτλ. Επίσης να αναφερθεί ότι το κλίμα καλυτερεύει σε θέματα σχέσεων και συνενοήσεων μεταξύ των συγκροτημάτων. Προφανώς παραφωνίες θα υπάρχουν, είναι αναπόφευκτο. Αλλά από μεριάς TripNote, από την δική μας οπτική γωνία και τα δικά μας βιώματα, δεν έχουμε βρεθεί σε δύσκολη θέση με κανέναν. Έχουμε επιλέξει να κρατήσουμε δίπλα μας όσους σεβόμαστε και αγαπάμε και σε μια απόσταση όσους θεωρούμε ότι δεν "κολλάμε". Λογικό. Κανένας δεν ειναι αρεστός σε όλους. Όσο ο αριθμός των ανθρώπων και των σχημάτων που έχουμε δίπλα μας και θεωρούμε φίλους είναι πολλαπλάσιος των υπολοίπων, τότε είμαστε μια χαρά.
 |
| Credit: Dearohwell photography |
U: Παρότι κινείστε και οι δύο στο hardcore φάσμα, επικεντρώνεστε σε διαφορετικές πτυχές. Οι μεν Kin Corruption ασχολείστε περισσότερο με κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, οι δε TripNote στοχεύετε περισσότερο στην εξωτερίκευση αρνητικών καταστάσεων. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς η μουσική σας να προκαλεί μια συγκεκριμένη συναισθηματική ανταπόκριση ή εμπειρία στον ακροατή, αντί να είναι απλώς ευχάριστη ή ελκυστική;
KC: Προσπαθούμε η μουσική μας να συνδυάζει και τα δύο παραπάνω. Επιδιώκουμε να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον του ακροατή για να ακούσει και να ψάξει το υλικό μας, είτε μέσω των aggressive riffs, είτε μέσω των δυναμικών punchlines στους στίχους. Τα θέματα που θίγονται στιχουργικά κυρίως είναι κοινωνικοπολιτικά ζητήματα αλλά και προσωπικά βιώματα, πολλές φορές γραμμένα με μια δόση υπερβολής. Έτσι δίνεται η δυνατότητα στον ακροατή να ταυτιστεί με το περιεχόμενο των στίχων λόγω καταστάσεων που έχει ζήσει ο ίδιος ή κάποιο κοντινό του πρόσωπο. Κατά κάποιον τρόπο συνδεόμαστε με όσους ταυτίζονται με τους στίχους και το αποτέλεσμα της μουσικής μας, κάτι το οποίο είναι συγκινητικό και σίγουρα πολύ σημαντικό για εμάς.
TN: Έχουμε επιλέξει να παίζουμε μουσική δίνοντας έμφαση στο ψυχολογικό κομμάτι, εκφράζοντας φάσματα του εσωτερικού μας κόσμου, ανησυχίες και συναισθήματα που μόνο μέσω της μουσικής μπορούμε και έχουμε την ανάγκη να μοιραστούμε, με υγιή τρόπο. Ο ήχος επίσης, που έχει βγει σαν αποτέλεσμα των επιρροών και των ιδεών που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας, ταιριάζει πολύ σε αυτό και το υποστηρίζει αρκετά καλά. Ό,τι δημιουργούμε, από την μουσική και τους στίχους μέχρι το album cover και τα merch, έχουν μια συγκεκριμένη ιστορία από πίσω, μια ιδέα, μια προσωπική κατάσταση, ένα ξεχωριστό νόημα. Κατά την γνώμη μου, όταν ξεκινάς να δημιουργείς κάτι και το νιώθεις 100% και βγαίνει από μέσα σου, δεν υπάρχει περίπτωση να πάει λάθος. Θα φανεί το συναίσθημά σου, ο θυμός σου, η απογοήτευσή σου, ο προβληματισμός σου, το μίσος σου, η αγάπη σου, όλα. Δεν μπήκαμε ποτέ σε καλούπια, και ποτέ δεν είπαμε θα παίξουμε ''αυτό''. Κάθε άλμπουμ είναι ο καθρέφτης των ατόμων της μπάντας εκείνη την περίοδο. Όταν αυτό εκτιμάται από τον κόσμο και το νιώθει εξίσου, ο καθένας για τον δικό του λόγο, η αξία είναι ανεκτίμητη. Για αυτό το κάνουμε. Για να μοιραζόμαστε όλοι μαζί το βάρος.
U: Βλέπετε την τοπική σας σκηνή ως προέκταση της πολιτικής σας και του μηνύματος που προσπαθείτε να μεταδώσετε στους ακροατές σας, ή το αντιμετωπίζετε περισσότερο ως ανάδειξη ορισμένων μουσικών μορφών και τέχνης μέσω δημιουργίας και έκφρασης;
KC: Βλέπουμε την τοπική σκηνή και από τις δύο αυτές οπτικές με τη ζυγαριά να γέρνει προς την πρώτη. Δίνουμε έμφαση σε γεγονότα που θέλουμε και πρέπει να ακουστούν και κάνουμε establish τη θέση μας σε ζητήματα που αισθανόμαστε την ανάγκη να φωνάξουμε γι’ αυτά. Η μουσική μας είναι το μέσο που αισθανόμαστε πιο άνετα και μεγαλύτερη σιγουριά για να εκφραστούμε. Υπάρχουν πολλά θέματα τα οποία μας "τρώνε" και πρέπει να βγάλουμε από μέσα μας. Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση για εμάς είναι όταν συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν άτομα τα οποία ακούν τη μουσική μας, βλέπουν την μπάντα να παίζει και μπορούν να εκφραστούν και να ταυτιστούν με τη μουσική, τα συναισθήματα και τις θέσεις μας.
U: Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε διάφορες πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης και διεκδίκησης μουσικών χώρων. Τι σημαίνει για εσάς το DIY και γιατί είναι απαραίτητες τέτοιες κινήσεις;
TN: Η οργάνωση ενός event δεν είναι κάτι αρκετά δύσκολο. Θέλει μια μικρή οργάνωση [και] μία στοιχειώδη έρευνα αγοράς σε χώρους και συγκροτήματα που μαζί μπορούν να υποστηρίξουν το εκάστοτε εγχείρημα. Το έχουμε αποδείξει προσωπικά σαν μπάντα, με τα μικρά μας τουρ εντός Ελλάδος τουλάχιστον, και με την διοργάνωση των συναυλιών μας, σε όσες από αυτές προφανώς δεν ήμασταν προσκεκλημένοι, ότι είναι εφικτό. Προφανώς με την πρώτη δεν θα διοργανώσει κάποιος κάτι τεράστιο. Θέλει υπομονή και σίγουρα εμπεριέχεται το ρίσκο, οικονομικό και ψυχικό. Σιγά σιγά όμως όλο αυτό οδηγεί κάπου. Προτρέπουμε τις μπάντες να βρουν το θάρρος να μιλήσουν σε καταστήματα, να ανταλλάσσουν απόψεις με άλλες μπάντες και να οργανώνουν πράγματα και μόνες τους, χωρίς το καπέλο κάποιου promoter και τους ενδεχομένους περιορισμούς από τρίτους. Ζωντανό παράδειγμα αυτό που θα γίνει στις 20 Μαΐου με τους φίλους μας Kin Corruption και Detestment.
KC: Το DIY είναι ο πιο άμεσος, αγνός και ουσιώδης τρόπος για να εκφράζεται ένας καλλιτέχνης μέσω της μουσικής και να την παρουσιάζει στον κόσμο. Αυτές οι κινήσεις είναι σίγουρα απαραίτητες, εποικοδομητικές και ζωτικής σημασίας για τη σκηνή. Αρκεί πάντα να υπάρχει ενότητα, αλληλοϋποστήριξη μεταξύ του χώρου και των ομάδων που τον αποτελούν και ευκαιρίες για όλους τους καλλιτέχνες για να ακουστούν και να παρουσιάσουν τη μουσική τους μέσω αυτού. Δυστυχώς στην πόλη μας υπάρχει διαχωρισμός και διχασμός στον χώρο, κάτι το οποίο έχουμε δει ότι δεν συμβαίνει, τόσο έντονα τουλάχιστον, σε άλλες πόλεις της επαρχίας και του εξωτερικού.
U: Πιστεύετε ότι υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργηθεί ένα safe space στη μουσική, πραγματικά απαλλαγμένο από ρατσισμό, σεξισμό κι ομοφοβία;
KC: Είμαστε σε καλό δρόμο. Καθημερινά κερδίζονται αγώνες και προχωράμε με μικρά βήματα προς το στόχο. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο που θα υπάρξει ένα safe space στη μουσική, θα τα καταφέρουμε. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δίνουμε τον αγώνα μας με συνέπεια.
TN: Το safe place στη μουσική καλώς ή κακώς εξαρτάται από τον καθένα μας και το πώς με την κριτική του σκέψη, την μουσική του παιδεία, αλλά και την παιδεία του γενικά και τα βιώματά του, θα βρει κάπου χώρο να χωρέσει. Το είδος παίζει ρόλο. Για παράδειγμα η ποπ είναι πιο ''ανοιχτή'' σε σχέση με την μέταλ. Σε πολλά παρακλάδια της ροκ και της μέταλ έχουμε παρατηρήσει ρατσισμό, ομοφοβία και ματσό καταστάσεις, ειδικά τις προηγούμενες δεκαετίες. Πόσες φορές έχουμε δει κοινό να κρίνει, ας πούμε, πιο αυστηρά μία γυναικεία παρουσία σε ένα συγκρότημα; Μιλώντας πάντα σε γενικό πλαίσιο με τον όρο ''μουσική'', τα safe places του καθενός είναι εκεί που θα τα ορίσει εκείνος. Θα βρει χώρο ο καθένας να συναναστραφεί με άτομα και ήχο όμοιο με τα γούστα του, που θα εμπεριέχει τα πιστεύω του.
 |
| Credit: Dearohwell photography |
U: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας, ο επίλογος δικός σας.
TN: Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε σαν μπάντα για την δουλειά που κάνετε στο Unraveled, με όλες τις ανταποκρίσεις, τις φωτογραφίσεις, τις συνεντεύξεις και τα άρθρα, γενικά για όλα τα μουσικά νέα της σκηνής μας και όχι μόνο. Είναι ένας τρόπος να ακούγεται η δουλειά μας, οι απόψεις μςα, η μουσική μας. Όλο αυτό φέρνει πιο κοντά το κοινό με τις μπάντες και όλα αυτά τα μοιραζόμαστε πιο εύκολα. Σας ευχαριστούμε και παρακαλούμε συνεχίστε αυτή την εξαίρετη δουλειά. Σας περιμένουμε το Σάββατο 20 Μαΐου στο Death Disco.
KC: Ευχαριστούμε πολύ και πάλι το Unraveled που μας έδωσε την ευκαιρία να ακουστούμε. Σαν επίλογο θέλουμε να δώσουμε ένα μήνυμα σε όσους περνάνε δύσκολες καταστάσεις. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας, μην είστε σκληροί μαζί του, και να είστε σίγουροι ότι δεν είστε μόνοι.
Facebook event: https://www.facebook.com/events/746080950492725
Connect with TripNote
Spotify: https://open.spotify.com/artist/3A19PqhQphULECk8eJLsHv
Instagram: https://www.instagram.com/tripnote_band/
Facebook: https://www.facebook.com/tripnoteathens
Connect with Kin Corruption
Spotify: https://open.spotify.com/artist/7cGSBVCvnH15FyrT1YOe32
Instagram: https://www.instagram.com/kincorruptionhc/
Facebook: https://www.facebook.com/kincorruptionhc
0 σχόλια :
Post a Comment