Προσπαθήστε να περιγράψετε ένα show των Exploited με μία λέξη. Θα αρχίσω εγώ. Ισοπεδωτικό. Λυσσαλέο. Ασυμβίβαστο. Επικίνδυνο. Οι Σκωτσέζοι θρύλοι επισκέφθηκαν την Αθήνα για, όπως φαίνεται, τελευταία φορά τη Μ. Πέμπτη 13 Απριλίου, με σκοπό να κατεδαφίσουν το Gagarin και να αποτελειώσουν όποιον επιβίωσε από το εξίσου εκρηκτικό λάιβ του 2017.
Πρώτοι στη σκηνή με ελαφρά καθυστέρηση ανέβηκαν οι ΟΜΙΧΛΗ, βρίσκοντας ένα ήδη θερμό κοινό να τους περιμένει. Οι Θεσσαλονικείς είναι βετεράνοι με αμέτρητες συναυλίες στην πλάτη τους και πιστούς οπαδούς σε ό,τι χώρο και να παίζουν, πράγμα που εξομάλυνε πολύ τον -γενικά άχαρο- ρόλο που έχει συνήθως ένα opening act. Οι κυριολεκτικά ετοιμοπόλεμοι οπαδοί αντέδρασαν από τις πρώτες νότες, με ύμνους όπως το "Τύμπανα Πολέμου", "Γίνε Όπως Παλιά", "Punks Απάτσι" και "Αιώνια Ζωντανοί" να προκαλούν φρενήρεις αντιδράσεις. Κυριολεκτικά "punk, βία, χάος, αναρχία". Ο κόσμος στην πρώτη σειρά τραγούδαγε δυνατά, ενώ λίγο πιο πίσω είχε αρχίσει το δυναμικό ζέσταμα για την επερχόμενη κλωτσοπατινάδα. Η ενέργεια τροφοδοτούσε τη μπάντα, η οποία γκάζωνε ακόμα παραπάνω, ενώ ακόμα κι ο Wattie των Exploited παρακολουθούσε από το πλάι της σκηνής. Μετά από ένα μικρό breather, οι ΟΜΙΧΛΗ μάς παρουσίασαν κι ένα καινούριο κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο τους, το οποίο έτυχε μεγάλου ενθουσιασμού. Το πάρτυ τελείωσε με το "Για Πόσο Ακόμα", και την πεποίθησή μου ότι οριακά ο κόσμος δεν εισέβαλε στη σκηνή για να τραγουδήσει.
Γύρω στις 22:30, οι Exploited έκαναν τη μεγάλη έξοδο με τα "Let's Start A War" και "Dogs Of War". Το λες κι αυτοεκπληρούμενη προφητεία, τόσο για τους ίδιους όσο και για το κοινό. Οπαδοί όλων των ηλικιών και σκηνών έσπευσαν μπροστά, ενώ οι γερόλυκοι στη σκηνή έδιναν όλο τους το είναι, λες και η κάθε νότα που παρήγαγαν ήταν το οξυγόνο τους. Βλέποντας τι force of nature είναι ο -φανερά αδυνατισμένος- Wattie στη σκηνή, σίγουρα τίποτα δεν πρόδιδε τα πρόσφατα προβλήματα υγείας του. Με το βλέμμα καρφωμένο στη διαρκή κίνηση μπροστά του και το χέρι του να δίνει συχνά το μικρόφωνο στο κοινό, ο τραγουδιστής αποδείκνυε ξανά και ξανά ότι η ηλικία δεν είναι παρά αριθμός, βάζοντας τα γυαλιά σε frontmen με τα μισα του χρόνια. Αν ισχύει αυτό που λένε ότι το πανκ σε κρατάει νέο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμμορία από το Εδιμβούργο έχει βρει την πηγή της νεότητας.
Το σετλιστ ήταν γεμάτο με staple κομμάτια που θα περίμενε κανείς, με τα θρυλικά "Chaos Is My Life", "Beat The Bastards" και "Fuck The System" να μην αφήνουν περιθώρια ανάσας στους ατρόμητους μέσα στο pogo, αλλά και στους θαμώνες του εξώστη, οι οποίοι έλουζαν δρόσιζαν με τις μπύρες τους χορευτές από κάτω. Λίγο μετά τα μισά του σετ, το "Fuck The USA" αντηχούσε σε όλο το μαγαζί, και σταδιακά μουσκεμένες φυσιογνωμίες και μοϊκάνες σε ημιανάταση κατευθύνθηκαν πια προς τα έξω για αέρα, ενώ ο πανζουρλισμός συνεχιζόταν. Αποκορύφωμα, δε, ήταν όταν στο "Sex And Violence" οι Exploited προσκάλεσαν τους οπαδούς να καταλάβουν τη σκηνή, και προφανώς δε χρειάστηκε να το πουν δεύτερη φορά. Βρισκόμαστε πια στη μία ώρα, έχουμε κλατάρει, και η μπάντα ακάθεκτη προχωρά σε encore με το "Was It Me", αφήνοντάς μας όλους να αναρωτιόμαστε αν ο Wattie λειτουργεί με μπαταρίες.
Δε νομίζω ότι έχω πραγματικά τα λόγια να περιγράψω τη σφαγή της Μ. Πέμπτης και να αποδώσω τα επικά σκηνικά που ζήσαμε με την ακρίβεια που τους αρμόζει. Νιώθω όμως ευγνώμων που είχα τη δυνατότητα να ξαναδώ τους Exploited και να ευχαριστηθώ με την ψυχή μου το show τους, περιτρυγυρισμένη από φίλους κι όχι εγκλωβισμένη μέσα στη μπαριέρα. Αν πράγματι αυτή ήταν η τελευταία φορά που τους βλέπω, σίγουρα τους αφήνω ως μια πολύ όμορφη ανάμνηση μιας από τις καταπληκτικότερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει.
Punk's not dead.
All pictures courtesy of Dearohwell photography
0 σχόλια :
Post a Comment