Οι Bandage είναι ένα πανκ ροκ συγκρότημα από την Αθήνα, το οποίο αποτελείται από τους Erik (φωνητικά, μπάσο), Νίκο (κιθάρα), Στέφανο (κιθάρα) και Νικήτα (drums). Στις 3 Μαΐου κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο τους, που λέγεται "Build", και εν όψει της κυκλοφορίας, συναντηθήκαμε ένα ηλιόλουστο μεσημέρι για να τους περάσουμε από μια μικρή, φιλική ανάκριση.
U: Κυκλοφορείτε το νέο σας δίσκο, "Build", που έρχεται 5 χρόνια μετά το "North By Northeast". Τι συνέβη στο στρατόπεδό σας στο διάστημα αυτό;
Νίκος: Έγιναν πολλές αλλαγές στα μέλη της μπάντας. Πισωγυρίσματα, αλλάξαμε δυο φορές τη lead κιθάρα, έφυγε ο Τάκης, ήρθε ένα άλλο παιδί, και τώρα σχεδόν δυο χρόνια είναι ο Στέφανος...
Νικήτας: Είναι δυο χρόνια;!
Erik: (χαμηλόφωνα) Κι ερωτήσεις απο την ίδια τη μπάντα...
Νίκος: Ταυτόχρονα, απο το 2014 μέχρι τώρα κάναμε πολλά τουρ και συναυλίες. [Όλα έγιναν] απο τον τελευταίο δίσκο κι έπειτα. Έχουμε κάνει 3-4 τουρ Ευρώπη και Βαλκάνια οπότε έχουν γίνει αρκετά live και εντός Ελλάδας και εκτός. Επίσης, αλλάξαμε λίγο το πώς γράφουμε τα κομμάτια όλο αυτό το διάστημα. Μέσα σ'αυτά τα χρόνια, μάθαμε και εμείς πώς να γράφουμε.
Erik: Επίσης, απο την ημερομηνία της ηχογράφησης του δίσκου και του υλικού μέχρι την πραγματική κυκλοφορία του έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και παραπάνω. Επειδή αυτή τη φορά είμαστε αναμεμειγμένοι και με [δισκογραφικές] εταιρείες, όλο αυτό το πράγμα πήρε παραπάνω χρόνο ενώ οι προηγούμενες κυκλοφορίες ήταν ανεξάρτητες, τελείως δικές μας.
Στέφανος: Το βασικό που εχει αλλάξει είναι ότι έπεσε ο μέσος όρος ηλικίας πολύ. (γέλια)
U: Παρατηρούμε επίσης μια μικρή στροφή στον ήχο σας. Ήταν ηθελημένη; Κι αν ναι, σηματοδοτεί μια γενικότερη αλλαγή στη μουσική σας κατεύθυνση;
Erik: Νομίζω ότι επειδή είχε περάσει μεγάλο διάστημα πριν την κυκλοφορία του προηγούμενου δίσκου και μέχρι την κυκλοφορία του νέου, κι επειδή ειδικά ο προηγούμενος δίσκος -το πρώτο μας LP- ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς δεν ήταν όλα τα κομμάτια φρέσκα, θέλαμε να συμπεριλάβουμε και κομμάτια που ήταν απο τη σύσταση της μπάντας οπότε ήταν ένα συνονθύλευμα ήχων. Στην πορεία, άλλαξαν λίγο οι επιρροές μας, άλλαξε το ρεύμα, και νομίζω ήταν ηθελημένη αυτή η στροφή. Τώρα, πόσο μεγάλη είναι, δεν ξέρω... Εγώ νόμιζα ότι θα είναι μεγαλύτερη.
Στέφανος: Σίγουρα δεν είναι μικρή αλλά δε μπορούμε να το δούμε αντικειμενικά.
U: Ποιες είναι οι κοινές σας επιρροές σαν μπάντα;
Νίκος: Νομίζω, και θα μιλήσω εκ μέρους όλων, ότι μία βασική μπάντα είναι οι Blink-182. Εκεί κάπου πιστεύω συναντιόμαστε όλοι. Ο καθένας έχει σίγουρα δικά του ακούσματα. Ο Νικήτας πχ. ακούει μαλακίες... [το τραπέζι σκάει στα γέλια]
Στέφανος: Εγώ πιστεύω βασική επιρροή του Erik και του Νίκου όταν ξεκίνησαν να γράφουν το δίσκο ήταν οι The Story So Far...
Erik: Γενικά ενα πιο μοντέρνο pop punk ρεύμα. Ήταν μεν επιρροή αλλά όχι οι μόνοι που έπαιξαν ρόλο. Οι βασικές ιδέες για το δίσκο προήλθαν από εμένα και το Νίκο, ο οποίος είχε πολύ μεγαλύτερη συνεισφορά απ΄ο,τι στον προηγούμενο, κι ο καθένας έβαλε ένα δικό του ρεύμα στον ήχο και οι υπόλοιποι μετά πλαισίωσαν τον ήχο με το δικό τους τρόπο.
U: Πώς είναι, λοιπόν, η δημιουργική διαδικασία για τους Bandage από τη στιγμή που γράφεται ένα κομμάτι μέχρι την ηχογράφηση;
Νίκος: Από τις αρχές μέχρι το "North By Northeast", ο τρόπος που γράφαμε μουσική και συνθέταμε ήταν αρκετά διαφορετικός απ'ο,τι μετά το LP και μέχρι αυτό το δίσκο. Για το "Build", ξεκινήσαμε μια διαδικασία αρχικά εγώ κι ο Erik να πηγαίνουμε στο στούντιο με τον υπολογιστή και να κάνουμε μια προπαραγωγή. Μέχρι τότε, αυτό δεν υπήρχε. Πηγαίναμε στις πρόβες, λέγαμε ο καθένας τις ιδέες του και τα παίζαμε. Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για μένα. Να γίνεται πρώτα μια σύνθεση των κομματιών, μια βάση, κι έπειτα τα στέλναμε στους υπόλοιπους. Τα ακούγαν κι όταν κάναμε όλοι μαζί πρόβα, ήμασταν πιο έτοιμοι και προχωρούσαν τα πράγματα πιο γρήγορα και πιο σωστά. Είχαμε περισσότερο χρόνο να δούμε τι ταιριάζει και στις πρόβες τα ολοκληρώναμε με τις ιδέες όλων.
Erik: Πέραν του τι ταιριάζει, ήταν κ πιο ξεκάθαρο και τι μας αρέσει. Δηλαδή, όταν κάτι το προετοιμάζεις κ το ηχογραφείς έστω και με πρόχειρο τρόπο, όταν μπορείς να το ακούσεις ξεκάθαρα και με μια συγκεκριμένη ταχύτητα, με ένα συγκεκριμένο tempo, έχοντας προσπαθήσει να δοκιμάσεις διάφορες ιδέες για να βγει ενα τελικό αποτέλεσμα, έστω σε κάποιο βαθμό, έχεις ήδη απορρίψει πολλά πράγματα... Έτσι φτάσαμε και στην ηχογράφηση. Όλα ήταν έτοιμα μέχρι τελικής, ας πούμε, λεπτομέρειας, και υπήρχαν σαν οδηγοί για να ηχογραφήσουμε τα κανονικά κομμάτια. Πολύ λίγα πράγματα άλλαξαν στην ηχογράφηση τελευταία στιγμή.
Νίκος: Στον προηγούμενο δίσκο έγινε το ακριβώς αντίθετο. Τα δεύτερα φωνητικά στο "North By Northeast" γράφτηκαν κατά 80% στην ηχογράφηση.
U: Είναι η πρώτη φορά που δουλεύετε με το Jack στο Villa Giuseppe;
Erik: Σε στούντιο ναι, παρότι έχουμε χρόνια συνεργασίας μαζί του. Μας έκανε ήχο στα live για πάρα πολλά χρόνια και σχετικά πρόσφατα άρχισε να στήνει το στούντιο στο σπίτι του. Η αρχική σκέψη ήταν να δουλέψουμε στο μέρος που κάνουμε πρόβες χρησιμοποιώντας τον ως παραγωγό. Τελικά αποφασίσαμε να τα κάνουμε όλα μαζί του, εκτός από τη μίξη και το mastering. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε σε αυτό το επίπεδο μαζί κι ήμασταν πάρα πολύ ευχαριστημένοι με τη δουλειά που έγινε.
U: Τι έρχεται πρώτα; Η μουσική ή οι στίχοι;
Erik: Οι στίχοι σίγουρα έρχονται στο τέλος αλλά η μελωδία για τους στίχους είναι κάτι που μπορεί να έρχεται ακόμα και πριν απο τη μουσική. Εγώ πώς λειτουργώ. Μπορεί να έχω μία μελωδία και πάνω σ'αυτή να στήσουμε τη μουσική αλλά ποιοι θα είναι οι τελικοί στίχοι, τι θα λέει το κομμάτι σαν ιδέα έστω, θα είναι στο τέλος.
Νίκος: Επειδή εγώ δε γράφω δίσκους... [Erik: "στίχους"] εε στίχους.. [ηχηρά γέλια] Επειδή δε γράφω στίχους, συνήθως γράφω τις ιδέες μου μουσικά και απο πάνω τραγουδάω τη μελωδία.
U: Ποιο είναι το περιεχόμενο των τραγουδιών του "Build"; Θα μας μιλήσετε λίγο για αυτά;
[Σύγχυση επικρατεί στο τραπέζι καθώς, όπως φαίνεται, μόνο ο στιχουργός ξέρει τι λένε οι στίχοι του.]
Erik: Ο δίσκος κατέληξε να είναι -χωρίς να έχει πλήρως αυτή την έννοια- ένας "concept δίσκος" και δεν ήταν κι η πρόθεση, απλά...
Νίκος: ...χωρίσαμε όλοι...
(γέλια)
Erik: Δεν είναι μόνο ζήτημα χωρισμών...
Στέφανος: Κι εγώ χωρισμένος μπήκα στη μπάντα!
Νίκος: Βρήκες ευκαιρία. "Ζητείται κιθαρίστας φρεσκοχωρισμένος"!
Στέφανος: Θέλαμε τα feelings για τον καινούριο δίσκο, γι'αυτό!
Erik: Αυτό ήταν και λίγο πιο ηθελημένο απο άποψη στίχων, σε σχέση με την προηγούμενη ερώτηση, να υπάρχει μια πιο προσωπική προσέγγιση. Όλα τα κομμάτια έχουν το θέμα της απώλειας, είτε έχει να κάνει με κάποια σύντροφο ή κάποια φιλική σχέση ή κάποιο οικογενειακό πρόσωπο. Κάπως έτσι στήθηκε όλο αυτό αλλά σταδιακά. Ήταν καλό το ότι υπήρχε κάποιο κοινό θέμα.
U: Γιατί επιλέξατε το "Build" σαν τίτλο; Τι αντιπροσωπεύει για εσάς;
Erik: Υπάρχει και ομώνυμο κομμάτι στο δίσκο, το πρώτο -δεν ήταν αυτό που γράφτηκε πρώτο χρονικά, κι επειδή έχει μια εισαγωγή το κομμάτι σχεδόν ατμοσφαιρική, νομίζω ταίριαξε σε όλους το να μπει πρώτο. Σε κάθε περίπτωση, η έννοια του δίσκου και η όλη προσέγγιση του τραγουδιού απο πλευράς στίχων έχει να κάνει με μια κατάληξη μετά την ανάλυση του θέματος που έχει ο δίσκος. Αφού υπάρξει η απώλεια κ έχεις φτάσει σε ένα σημείο Χ, μετά χτίζεις για να συνέλθεις και να προχωρήσεις.
Νικήτας: Συμφωνώ. Έχεις μια "καταστροφή", που μπορεί να σου επηρεάσει τη διάθεση, την όρεξη, την ψυχή, το ξεπερνάς και συνεχίζεις τη ζωή σου.
U: Κι η επιλογή του Θοδωρή Βρανά για το εικαστικό μέρος του δίσκου ήταν πολύ ταιριαστή, πιστεύω.
Νίκος: Σαν προσωπικότητα και σαν φωτογράφος, ο Θοδωρής είναι περίπτωση. Έχουμε δέσει και καλλιτεχνικά και σαν άνθρωποι. Έχουμε συνεργαστεί κι άλλες φορές στο παρελθόν, είτε για φωτογραφίσεις είτε παίζοντας με μπάντες [που συμμετείχε]. Αρχικά, η ιδέα του artwork ήταν να γίνει σχέδιο, όχι φωτογραφία. Δε θυμάμαι πώς καταλήξαμε στη φωτογραφία, θέλαμε όμως να είναι πιο emo η προσέγγιση. Είναι μια πιο προσωπική απεικόνιση. Όπως και με τον τίτλο, που [εκφράζει] όσα θέλει ο καθένας να πει, έτσι θέλαμε και η φωτογραφία που είναι πιο αληθινή από ένα design, να έχει ένα αίσθημα προσωπική στιγμής. Το πάρκινγκ, το βράδυ είναι λίγο πιο emo κι έδεσε.
U: Ποια είναι η πραγματικότητα μιας punk rock μπάντας στην Ελλάδα του 2019;
Νικήτας: Ανάλογα τους στόχους της μπάντας. Αν θες να παίζεις με τους φίλους σου και να περνάς καλά, είναι ωραία η πραγματικότητα, όπως είναι ό,τι και να παίζεις δηλαδή. [Όλοι ξεσπούν σε δυνατά γέλια] Αν όμως είσαι φιλόδοξη μπάντα με μεγάλα σχέδια, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα.
Στέφανος: Δεν υπάρχει πραγματικό κοινό στην Ελλάδα για να υποστηρίξει μια ολόκληρη σκηνή οικονομικά αλλά κυρίως στις συναυλίες, τα views, οτιδήποτε. Παίζουμε μεταξύ φίλων και γνωστών κατά βάση και πολύ λίγων ανθρώπων που μπορείς να αποκαλέσεις "fan" και δεν τους γνωρίζεις ήδη. [Υπάρχουν] πολύ λίγες εξαιρέσεις, με μπάντες που έχουν καταφέρει να ξεφύγουν απο αυτό το τόσο underground. Δεν υπάρχει ροκ κουλτούρα στην Ελλάδα, πόσο μάλλον πανκ ροκ ή οτιδήποτε άλλο.
U: Έχετε περιοδεύσει αρκετά, έχετε παίξει και στο Punk Rock Holiday... Πόσο έχετε δει να διαφέρει το κοινό απο χώρα σε χώρα;
Νικήτας: Υπάρχουν περιοχές που φτάνεις και [ο κόσμος] σε περιμένει έξω απο το van, φωνάζει και τραγουδάει τους στίχους σου ενώ εσύ θεωρείς ότι δε θα σε ξέρει κανείς. Σε όλες τις μικρές πόλεις και χωριά, υπάρχει πολλή δίψα. Δεν έχουν πολλά live αυτής της μουσικής που τους αρέσει και υπάρχει φοβερή ένταση στο live, γίνεται χαμός από κάτω [σε σημείο που] μπορεί να έχει λίγο κόσμο και το μαγαζί να φαίνεται φουλ. Σε πιο μεγάλες πόλεις και πρωτεύουσες είναι πιο χαλαρά τα πράγματα [και] είναι λίγο πιο επιλεκτικοί γιατί έχουν δει πολλές συναυλίες. Ναι μεν θα έρθουν να σε δουν αλλά είναι ίσως πιο ενημερωμένοι και θέλουν να ακούσουν κάτι καλό για τα δικά τους δεδομένα. Στην Ελλάδα, θα έλεγα, είναι λίγο-πολύ σε όλες τις πόλεις το ίδιο. Δε μπορώ να πω ότι μια πόλη έχει βγάλει κάτι παραπάνω από κάποια άλλη.
Erik: Δε θα διαφωνήσω ακριβώς, απλά νομίζω ότι πάνω-κάτω είναι παντού τα ίδια. Κάποιες χώρες έχουν πολύ μεγαλύτερη προσφορά και η διαφορά είναι χαώδης. Για να δεις πραγματικά τη διαφορά, θα πρέπει να επιμείνεις για να δεις ανταπόκριση, να είναι συνεχιζόμενη η παρουσία σου. Ακόμα και σε σχέση με το Punk Rock Holiday που ανέφερες, που είναι ένα απο τα μεγαλύτερα πανκ ροκ φεστιβάλ στην Ευρώπη, στο επίπεδο της μικρής σκηνής [σσ. beach stage], όπου παίζουν οι πιο μικρές μπάντες της Ευρώπης, βλέπεις πάρα πολλούς γνωστούς από όλα αυτά τα μέρη να μαζεύονται εκεί. Σε σχέση με αυτό που έλεγε ο Στέφανος πριν, δεν παίζουμε μπροστά σε φίλους και γνωστούς αλλά σιγά σιγά τους γνωρίζουμε όλους, και αυτούς που στήνουν τα live, και αυτούς που παίζουν σε μπάντες στο εξωτερικό αντίστοιχου βεληνεκούς με εμάς. Για να ξεφύγεις απο αυτό και να κάνεις κάτι πιο "μεγάλο", θέλει να παίζεις μπάλα σε πολύ διαφορετικό γήπεδο. Εγώ δε θεωρώ ότι οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες. Στα Βαλκάνια ισχύει αυτό που λέει ο Νικήτας αλλά γενικά όπου δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση, ένα live δεν είναι κάτι συνηθισμένο.
U: Αν ήσασταν σούπερ ήρωες, ποιος θα ήταν ο καθένας;
Νικήτας: Ο Στέφανος θα ήταν ο Kick-ass... Ο Νίκος θα ήταν ο Silver Surfer κι ο Erik θα ήταν ο Green Hornet. Για μένα... Δεν ξέρω αν θα μου ταίριαζε με το χαρακτήρα που έχω, αλλά μου άρεσε πολύ η ταινία του τέτοιου, του...
Στέφανος: Του Κώστα Βουτσά! (γέλια)
Νικήτας: Ο Deadpool! Εγώ θα ήμουν ο Deadpool!
Στέφανος: Για μια γυναίκα, δηλαδή, τα κάνεις όλα. (γέλια)
Νίκος: Εγώ μπορώ να πω άσχετα, ξέρω απο Σεφερλή! (γέλια)
Στέφανος: Ζόρικο πολύ. Ο Erik... Ποιοι είναι, έτσι, σοβαροί κι αδέκαστοι;
Erik: O Batman. O Judge Dredd.
Στέφανος: Ναι σαν νομικός κιόλας. Νταξει κι ο Batman είναι αγέλαστος.
Erik: Γούσταρα να είμαι ο Batman.
Στέφανος: Κι εγώ γούσταρα αλλά είσαι πιο πολύ από μένα. Σε χρίζω Batman λοιπόν. Εγώ θα είμαι ο Robin, ο Νίκος ο Penguin, κι εσύ [αναφερόμενος στο Νικήτα]... O Michelangelo, το χελωνονιντζάκι! (γέλια)
Erik: Ο Νικήτας είναι ο Antman. Ο Νίκος θέλει κάτι έτσι αρχηγικό. Iron Man, κάτι τέτοιο. Ο Στέφανος θέλει κάτι νεαρό και φουλ δυναμικό. Ας πούμε ο Spiderman. Ε, κι εγώ ο Batman, κλασσικό.
Νίκος: Λοιπόν, εγώ σκέφτομαι πόσο αρχηγικός είμαι. Ο Στέφανος, επειδή με ό,τι γουστάρει να ασχοληθεί το κάνει πολύ καλά, θα είναι ή ο Hulk ή ο Thor. Για τον Erik έχω τρεις. Αστυνόμο Σαΐνη, Sport Billy ή απο τα Χελωνονιντζάκια, τον ποντικό.
Erik: Τον Splinter.
Νίκος: Κι ο Νικήτας... Προσπαθώ να βρω τον πιο αγαθό σούπερ ήρωα ever. Ο Superman; Ναι, ο Superman.
U: Ποιος είναι ο λόγος που το punk rock κρατά τον κόσμο νέο; Στην ψυχή, για να προλάβουμε αντιδράσεις.
Νίκος: Μάλλον η απλότητά του και η -με όλο το κλισέ της λέξης- αλητεία του στον τρόπο ζωής αλλά και της μουσικής. Οι βασικές "αρχές" του πανκ ροκ είναι να βγαίνεις έξω, να περνάς καλά, να κάνεις με τους φίλους σου ο,τι μαλακία σου έρθει... Πράγματα που δεν κάνει ένας ενήλικας, τα κάνει ένα παιδί, και το μυαλό ενός ανθρώπου που ακούει πανκ κ γουστάρει αυτό τον τρόπο ζωής είναι ανέμελο κι αντισυμβατικό.
U: Ένας δίσκος που μπορείτε να ακούσετε απο την αρχή ως το τέλος χωρίς να αλλάξετε ούτε ένα κομμάτι;
Νικήτας: Αλλάζει πολύ. "Smoke On The Pet..."; [το σκέφτεται]
Νίκος: Smoke On The Water! (γέλια)
Νικήτας: "Smoko At The Pet Food Factory" - Frenzal Rhomb. Το συγκεκριμένο το έχω στο αμάξι και του ακούω συνέχεια.
Νίκος: Είναι και φετινός, των Pinegrove το "Skylight".
Erik: Εγώ θα πω των The Story So Far το ομότιτλο.
Στέφανος: Εγώ, ελλείψει καλύτερης απάντησης, θα πω το "Stadium Arcadium". Είναι ο καλύτερος δίσκος της εικοσαετίας.
Νίκος: Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό.
Erik: Red Hot Chili Peppers.
U: Αν μπορούσατε να έχετε μια τηλεφωνική συνομιλία για 1' με τον εαυτό σας σε νεότερη ηλικία, ποια θα επιλέγατε και τι θα σας λέγατε;
Erik: Εγώ θα γύριζα στα 18 μου και θα του έλεγα να μη γίνει δικηγόρος. Ξεκάθαρα. Να επιλέξει κάτι άλλο.
Νικήτας: Εγώ πάνω σ'αυτό, θα πω "μακάρι να ήξερε ο νέος και να μπορούσε ο γέρος". Θα έπαιρνα τηλέφωνο κάπου μεταξύ 14 και 16 και θα του έλεγα ό,τι ξέρω τώρα.
Erik: Κλέβεις φουλ όμως.
Νικήτας: Back To The Future 2, Grays sports almanac.
Στέφανος: ...τι έχεις κάνει λάθος στη ζωή σου..; (γέλια) Εντάξει, εγώ με παίρνω έξι χρόνια πίσω, δεν έπαιρνα και τόσο παλιά τηλέφωνο, αλλά δεν ξέρω τι μετανιώνω ή τι θα έκανα διαφορετικά...
Νίκος [στον Erik]: Και τι θα γινόσουν..;
Erik: Μπαρμπέρης. (γέλια) Πολύ πιθανόν να έκανα κάτι με αγγλική φιλολογία. 'Η δάσκαλος ή ακαδημαϊκά... Εντάξει, αυτό είναι πιο μακρινό, πολύ πιο δύσκολο, αλλά πολύ πιο εφικτό.
Νίκος: Εγώ το σκέφτομαι, πολύ. Στηρίζω όλες μου τις επιλογές.
Erik: Μπορείς να πεις στον εαυτό σου "αυτό που σκεφτόσουν να κάνεις και δεν το έκανες, κάντο".
Νίκος: Χωρίς πλάκα τώρα, ό,τι μαλακία και να έχω κάνει στη ζωή μου, δεν έχω μετανιώσει.
U: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας. Ο επίλογος δικός σας.
Erik: Είμαστε σε μία φάση που είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που επιτέλους βγαίνει ο δίσκος, τον οποίο δουλεύουμε τόσο καιρό. Ελπίζω να πάει καλά και να έχει κι ανταπόκριση. Αλλά κι αυτό να μη γίνει, νομίζω ότι όλοι μας απο αυτό το "ταξίδι" της δημιουργίας του δίσκου, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι.
Νίκος: Και σίγουρα είναι πολύ σημαντικό για εμάς να το υποστηρίξει όποιος θέλει να το υποστηρίξει. Είναι μεγάλο βήμα για εμάς αυτός ο δίσκος, και γιατί έχει να βγει χρόνια [κάποια δισκογραφική δουλειά] και επειδή είναι μεγάλη η αλλαγή.
Νικήτας: Εγώ ανυπομονώ να γράψουμε τον επόμενο δίσκο! (γέλια)
Το release party για το "Build" θα γίνει στο AN Club το Σάββατο, 18/5, με καλεσμένους τους Pale Oaks και Prospects. Πληροφορίες για το event και RSVP θα βρείτε εδώ.
Ο δίσκος είναι διαθέσιμος στο Bandcamp, Spotify και iTunes.
 |
| © Dearohwell photography for Unraveled.eu |
U: Κυκλοφορείτε το νέο σας δίσκο, "Build", που έρχεται 5 χρόνια μετά το "North By Northeast". Τι συνέβη στο στρατόπεδό σας στο διάστημα αυτό;
Νίκος: Έγιναν πολλές αλλαγές στα μέλη της μπάντας. Πισωγυρίσματα, αλλάξαμε δυο φορές τη lead κιθάρα, έφυγε ο Τάκης, ήρθε ένα άλλο παιδί, και τώρα σχεδόν δυο χρόνια είναι ο Στέφανος...
Νικήτας: Είναι δυο χρόνια;!
Erik: (χαμηλόφωνα) Κι ερωτήσεις απο την ίδια τη μπάντα...
Νίκος: Ταυτόχρονα, απο το 2014 μέχρι τώρα κάναμε πολλά τουρ και συναυλίες. [Όλα έγιναν] απο τον τελευταίο δίσκο κι έπειτα. Έχουμε κάνει 3-4 τουρ Ευρώπη και Βαλκάνια οπότε έχουν γίνει αρκετά live και εντός Ελλάδας και εκτός. Επίσης, αλλάξαμε λίγο το πώς γράφουμε τα κομμάτια όλο αυτό το διάστημα. Μέσα σ'αυτά τα χρόνια, μάθαμε και εμείς πώς να γράφουμε.
Erik: Επίσης, απο την ημερομηνία της ηχογράφησης του δίσκου και του υλικού μέχρι την πραγματική κυκλοφορία του έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και παραπάνω. Επειδή αυτή τη φορά είμαστε αναμεμειγμένοι και με [δισκογραφικές] εταιρείες, όλο αυτό το πράγμα πήρε παραπάνω χρόνο ενώ οι προηγούμενες κυκλοφορίες ήταν ανεξάρτητες, τελείως δικές μας.
Στέφανος: Το βασικό που εχει αλλάξει είναι ότι έπεσε ο μέσος όρος ηλικίας πολύ. (γέλια)
U: Παρατηρούμε επίσης μια μικρή στροφή στον ήχο σας. Ήταν ηθελημένη; Κι αν ναι, σηματοδοτεί μια γενικότερη αλλαγή στη μουσική σας κατεύθυνση;
Erik: Νομίζω ότι επειδή είχε περάσει μεγάλο διάστημα πριν την κυκλοφορία του προηγούμενου δίσκου και μέχρι την κυκλοφορία του νέου, κι επειδή ειδικά ο προηγούμενος δίσκος -το πρώτο μας LP- ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς δεν ήταν όλα τα κομμάτια φρέσκα, θέλαμε να συμπεριλάβουμε και κομμάτια που ήταν απο τη σύσταση της μπάντας οπότε ήταν ένα συνονθύλευμα ήχων. Στην πορεία, άλλαξαν λίγο οι επιρροές μας, άλλαξε το ρεύμα, και νομίζω ήταν ηθελημένη αυτή η στροφή. Τώρα, πόσο μεγάλη είναι, δεν ξέρω... Εγώ νόμιζα ότι θα είναι μεγαλύτερη.
Στέφανος: Σίγουρα δεν είναι μικρή αλλά δε μπορούμε να το δούμε αντικειμενικά.
U: Ποιες είναι οι κοινές σας επιρροές σαν μπάντα;
Νίκος: Νομίζω, και θα μιλήσω εκ μέρους όλων, ότι μία βασική μπάντα είναι οι Blink-182. Εκεί κάπου πιστεύω συναντιόμαστε όλοι. Ο καθένας έχει σίγουρα δικά του ακούσματα. Ο Νικήτας πχ. ακούει μαλακίες... [το τραπέζι σκάει στα γέλια]
Στέφανος: Εγώ πιστεύω βασική επιρροή του Erik και του Νίκου όταν ξεκίνησαν να γράφουν το δίσκο ήταν οι The Story So Far...
Erik: Γενικά ενα πιο μοντέρνο pop punk ρεύμα. Ήταν μεν επιρροή αλλά όχι οι μόνοι που έπαιξαν ρόλο. Οι βασικές ιδέες για το δίσκο προήλθαν από εμένα και το Νίκο, ο οποίος είχε πολύ μεγαλύτερη συνεισφορά απ΄ο,τι στον προηγούμενο, κι ο καθένας έβαλε ένα δικό του ρεύμα στον ήχο και οι υπόλοιποι μετά πλαισίωσαν τον ήχο με το δικό τους τρόπο.
 |
| © Dearohwell photography for Unraveled.eu |
U: Πώς είναι, λοιπόν, η δημιουργική διαδικασία για τους Bandage από τη στιγμή που γράφεται ένα κομμάτι μέχρι την ηχογράφηση;
Νίκος: Από τις αρχές μέχρι το "North By Northeast", ο τρόπος που γράφαμε μουσική και συνθέταμε ήταν αρκετά διαφορετικός απ'ο,τι μετά το LP και μέχρι αυτό το δίσκο. Για το "Build", ξεκινήσαμε μια διαδικασία αρχικά εγώ κι ο Erik να πηγαίνουμε στο στούντιο με τον υπολογιστή και να κάνουμε μια προπαραγωγή. Μέχρι τότε, αυτό δεν υπήρχε. Πηγαίναμε στις πρόβες, λέγαμε ο καθένας τις ιδέες του και τα παίζαμε. Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για μένα. Να γίνεται πρώτα μια σύνθεση των κομματιών, μια βάση, κι έπειτα τα στέλναμε στους υπόλοιπους. Τα ακούγαν κι όταν κάναμε όλοι μαζί πρόβα, ήμασταν πιο έτοιμοι και προχωρούσαν τα πράγματα πιο γρήγορα και πιο σωστά. Είχαμε περισσότερο χρόνο να δούμε τι ταιριάζει και στις πρόβες τα ολοκληρώναμε με τις ιδέες όλων.
Erik: Πέραν του τι ταιριάζει, ήταν κ πιο ξεκάθαρο και τι μας αρέσει. Δηλαδή, όταν κάτι το προετοιμάζεις κ το ηχογραφείς έστω και με πρόχειρο τρόπο, όταν μπορείς να το ακούσεις ξεκάθαρα και με μια συγκεκριμένη ταχύτητα, με ένα συγκεκριμένο tempo, έχοντας προσπαθήσει να δοκιμάσεις διάφορες ιδέες για να βγει ενα τελικό αποτέλεσμα, έστω σε κάποιο βαθμό, έχεις ήδη απορρίψει πολλά πράγματα... Έτσι φτάσαμε και στην ηχογράφηση. Όλα ήταν έτοιμα μέχρι τελικής, ας πούμε, λεπτομέρειας, και υπήρχαν σαν οδηγοί για να ηχογραφήσουμε τα κανονικά κομμάτια. Πολύ λίγα πράγματα άλλαξαν στην ηχογράφηση τελευταία στιγμή.
Νίκος: Στον προηγούμενο δίσκο έγινε το ακριβώς αντίθετο. Τα δεύτερα φωνητικά στο "North By Northeast" γράφτηκαν κατά 80% στην ηχογράφηση.
U: Είναι η πρώτη φορά που δουλεύετε με το Jack στο Villa Giuseppe;
Erik: Σε στούντιο ναι, παρότι έχουμε χρόνια συνεργασίας μαζί του. Μας έκανε ήχο στα live για πάρα πολλά χρόνια και σχετικά πρόσφατα άρχισε να στήνει το στούντιο στο σπίτι του. Η αρχική σκέψη ήταν να δουλέψουμε στο μέρος που κάνουμε πρόβες χρησιμοποιώντας τον ως παραγωγό. Τελικά αποφασίσαμε να τα κάνουμε όλα μαζί του, εκτός από τη μίξη και το mastering. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε σε αυτό το επίπεδο μαζί κι ήμασταν πάρα πολύ ευχαριστημένοι με τη δουλειά που έγινε.
U: Τι έρχεται πρώτα; Η μουσική ή οι στίχοι;
Erik: Οι στίχοι σίγουρα έρχονται στο τέλος αλλά η μελωδία για τους στίχους είναι κάτι που μπορεί να έρχεται ακόμα και πριν απο τη μουσική. Εγώ πώς λειτουργώ. Μπορεί να έχω μία μελωδία και πάνω σ'αυτή να στήσουμε τη μουσική αλλά ποιοι θα είναι οι τελικοί στίχοι, τι θα λέει το κομμάτι σαν ιδέα έστω, θα είναι στο τέλος.
Νίκος: Επειδή εγώ δε γράφω δίσκους... [Erik: "στίχους"] εε στίχους.. [ηχηρά γέλια] Επειδή δε γράφω στίχους, συνήθως γράφω τις ιδέες μου μουσικά και απο πάνω τραγουδάω τη μελωδία.
U: Ποιο είναι το περιεχόμενο των τραγουδιών του "Build"; Θα μας μιλήσετε λίγο για αυτά;
[Σύγχυση επικρατεί στο τραπέζι καθώς, όπως φαίνεται, μόνο ο στιχουργός ξέρει τι λένε οι στίχοι του.]
Erik: Ο δίσκος κατέληξε να είναι -χωρίς να έχει πλήρως αυτή την έννοια- ένας "concept δίσκος" και δεν ήταν κι η πρόθεση, απλά...
Νίκος: ...χωρίσαμε όλοι...
(γέλια)
Erik: Δεν είναι μόνο ζήτημα χωρισμών...
Στέφανος: Κι εγώ χωρισμένος μπήκα στη μπάντα!
Νίκος: Βρήκες ευκαιρία. "Ζητείται κιθαρίστας φρεσκοχωρισμένος"!
Στέφανος: Θέλαμε τα feelings για τον καινούριο δίσκο, γι'αυτό!
Erik: Αυτό ήταν και λίγο πιο ηθελημένο απο άποψη στίχων, σε σχέση με την προηγούμενη ερώτηση, να υπάρχει μια πιο προσωπική προσέγγιση. Όλα τα κομμάτια έχουν το θέμα της απώλειας, είτε έχει να κάνει με κάποια σύντροφο ή κάποια φιλική σχέση ή κάποιο οικογενειακό πρόσωπο. Κάπως έτσι στήθηκε όλο αυτό αλλά σταδιακά. Ήταν καλό το ότι υπήρχε κάποιο κοινό θέμα.
U: Γιατί επιλέξατε το "Build" σαν τίτλο; Τι αντιπροσωπεύει για εσάς;
Erik: Υπάρχει και ομώνυμο κομμάτι στο δίσκο, το πρώτο -δεν ήταν αυτό που γράφτηκε πρώτο χρονικά, κι επειδή έχει μια εισαγωγή το κομμάτι σχεδόν ατμοσφαιρική, νομίζω ταίριαξε σε όλους το να μπει πρώτο. Σε κάθε περίπτωση, η έννοια του δίσκου και η όλη προσέγγιση του τραγουδιού απο πλευράς στίχων έχει να κάνει με μια κατάληξη μετά την ανάλυση του θέματος που έχει ο δίσκος. Αφού υπάρξει η απώλεια κ έχεις φτάσει σε ένα σημείο Χ, μετά χτίζεις για να συνέλθεις και να προχωρήσεις.
Νικήτας: Συμφωνώ. Έχεις μια "καταστροφή", που μπορεί να σου επηρεάσει τη διάθεση, την όρεξη, την ψυχή, το ξεπερνάς και συνεχίζεις τη ζωή σου.
U: Κι η επιλογή του Θοδωρή Βρανά για το εικαστικό μέρος του δίσκου ήταν πολύ ταιριαστή, πιστεύω.
Νίκος: Σαν προσωπικότητα και σαν φωτογράφος, ο Θοδωρής είναι περίπτωση. Έχουμε δέσει και καλλιτεχνικά και σαν άνθρωποι. Έχουμε συνεργαστεί κι άλλες φορές στο παρελθόν, είτε για φωτογραφίσεις είτε παίζοντας με μπάντες [που συμμετείχε]. Αρχικά, η ιδέα του artwork ήταν να γίνει σχέδιο, όχι φωτογραφία. Δε θυμάμαι πώς καταλήξαμε στη φωτογραφία, θέλαμε όμως να είναι πιο emo η προσέγγιση. Είναι μια πιο προσωπική απεικόνιση. Όπως και με τον τίτλο, που [εκφράζει] όσα θέλει ο καθένας να πει, έτσι θέλαμε και η φωτογραφία που είναι πιο αληθινή από ένα design, να έχει ένα αίσθημα προσωπική στιγμής. Το πάρκινγκ, το βράδυ είναι λίγο πιο emo κι έδεσε.
 |
| © Dearohwell photography for Unraveled.eu |
U: Ποια είναι η πραγματικότητα μιας punk rock μπάντας στην Ελλάδα του 2019;
Νικήτας: Ανάλογα τους στόχους της μπάντας. Αν θες να παίζεις με τους φίλους σου και να περνάς καλά, είναι ωραία η πραγματικότητα, όπως είναι ό,τι και να παίζεις δηλαδή. [Όλοι ξεσπούν σε δυνατά γέλια] Αν όμως είσαι φιλόδοξη μπάντα με μεγάλα σχέδια, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα.
Στέφανος: Δεν υπάρχει πραγματικό κοινό στην Ελλάδα για να υποστηρίξει μια ολόκληρη σκηνή οικονομικά αλλά κυρίως στις συναυλίες, τα views, οτιδήποτε. Παίζουμε μεταξύ φίλων και γνωστών κατά βάση και πολύ λίγων ανθρώπων που μπορείς να αποκαλέσεις "fan" και δεν τους γνωρίζεις ήδη. [Υπάρχουν] πολύ λίγες εξαιρέσεις, με μπάντες που έχουν καταφέρει να ξεφύγουν απο αυτό το τόσο underground. Δεν υπάρχει ροκ κουλτούρα στην Ελλάδα, πόσο μάλλον πανκ ροκ ή οτιδήποτε άλλο.
U: Έχετε περιοδεύσει αρκετά, έχετε παίξει και στο Punk Rock Holiday... Πόσο έχετε δει να διαφέρει το κοινό απο χώρα σε χώρα;
Νικήτας: Υπάρχουν περιοχές που φτάνεις και [ο κόσμος] σε περιμένει έξω απο το van, φωνάζει και τραγουδάει τους στίχους σου ενώ εσύ θεωρείς ότι δε θα σε ξέρει κανείς. Σε όλες τις μικρές πόλεις και χωριά, υπάρχει πολλή δίψα. Δεν έχουν πολλά live αυτής της μουσικής που τους αρέσει και υπάρχει φοβερή ένταση στο live, γίνεται χαμός από κάτω [σε σημείο που] μπορεί να έχει λίγο κόσμο και το μαγαζί να φαίνεται φουλ. Σε πιο μεγάλες πόλεις και πρωτεύουσες είναι πιο χαλαρά τα πράγματα [και] είναι λίγο πιο επιλεκτικοί γιατί έχουν δει πολλές συναυλίες. Ναι μεν θα έρθουν να σε δουν αλλά είναι ίσως πιο ενημερωμένοι και θέλουν να ακούσουν κάτι καλό για τα δικά τους δεδομένα. Στην Ελλάδα, θα έλεγα, είναι λίγο-πολύ σε όλες τις πόλεις το ίδιο. Δε μπορώ να πω ότι μια πόλη έχει βγάλει κάτι παραπάνω από κάποια άλλη.
Erik: Δε θα διαφωνήσω ακριβώς, απλά νομίζω ότι πάνω-κάτω είναι παντού τα ίδια. Κάποιες χώρες έχουν πολύ μεγαλύτερη προσφορά και η διαφορά είναι χαώδης. Για να δεις πραγματικά τη διαφορά, θα πρέπει να επιμείνεις για να δεις ανταπόκριση, να είναι συνεχιζόμενη η παρουσία σου. Ακόμα και σε σχέση με το Punk Rock Holiday που ανέφερες, που είναι ένα απο τα μεγαλύτερα πανκ ροκ φεστιβάλ στην Ευρώπη, στο επίπεδο της μικρής σκηνής [σσ. beach stage], όπου παίζουν οι πιο μικρές μπάντες της Ευρώπης, βλέπεις πάρα πολλούς γνωστούς από όλα αυτά τα μέρη να μαζεύονται εκεί. Σε σχέση με αυτό που έλεγε ο Στέφανος πριν, δεν παίζουμε μπροστά σε φίλους και γνωστούς αλλά σιγά σιγά τους γνωρίζουμε όλους, και αυτούς που στήνουν τα live, και αυτούς που παίζουν σε μπάντες στο εξωτερικό αντίστοιχου βεληνεκούς με εμάς. Για να ξεφύγεις απο αυτό και να κάνεις κάτι πιο "μεγάλο", θέλει να παίζεις μπάλα σε πολύ διαφορετικό γήπεδο. Εγώ δε θεωρώ ότι οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες. Στα Βαλκάνια ισχύει αυτό που λέει ο Νικήτας αλλά γενικά όπου δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση, ένα live δεν είναι κάτι συνηθισμένο.
U: Αν ήσασταν σούπερ ήρωες, ποιος θα ήταν ο καθένας;
Νικήτας: Ο Στέφανος θα ήταν ο Kick-ass... Ο Νίκος θα ήταν ο Silver Surfer κι ο Erik θα ήταν ο Green Hornet. Για μένα... Δεν ξέρω αν θα μου ταίριαζε με το χαρακτήρα που έχω, αλλά μου άρεσε πολύ η ταινία του τέτοιου, του...
Στέφανος: Του Κώστα Βουτσά! (γέλια)
Νικήτας: Ο Deadpool! Εγώ θα ήμουν ο Deadpool!
Στέφανος: Για μια γυναίκα, δηλαδή, τα κάνεις όλα. (γέλια)
Νίκος: Εγώ μπορώ να πω άσχετα, ξέρω απο Σεφερλή! (γέλια)
Στέφανος: Ζόρικο πολύ. Ο Erik... Ποιοι είναι, έτσι, σοβαροί κι αδέκαστοι;
Erik: O Batman. O Judge Dredd.
Στέφανος: Ναι σαν νομικός κιόλας. Νταξει κι ο Batman είναι αγέλαστος.
Erik: Γούσταρα να είμαι ο Batman.
Στέφανος: Κι εγώ γούσταρα αλλά είσαι πιο πολύ από μένα. Σε χρίζω Batman λοιπόν. Εγώ θα είμαι ο Robin, ο Νίκος ο Penguin, κι εσύ [αναφερόμενος στο Νικήτα]... O Michelangelo, το χελωνονιντζάκι! (γέλια)
Erik: Ο Νικήτας είναι ο Antman. Ο Νίκος θέλει κάτι έτσι αρχηγικό. Iron Man, κάτι τέτοιο. Ο Στέφανος θέλει κάτι νεαρό και φουλ δυναμικό. Ας πούμε ο Spiderman. Ε, κι εγώ ο Batman, κλασσικό.
Νίκος: Λοιπόν, εγώ σκέφτομαι πόσο αρχηγικός είμαι. Ο Στέφανος, επειδή με ό,τι γουστάρει να ασχοληθεί το κάνει πολύ καλά, θα είναι ή ο Hulk ή ο Thor. Για τον Erik έχω τρεις. Αστυνόμο Σαΐνη, Sport Billy ή απο τα Χελωνονιντζάκια, τον ποντικό.
Erik: Τον Splinter.
Νίκος: Κι ο Νικήτας... Προσπαθώ να βρω τον πιο αγαθό σούπερ ήρωα ever. Ο Superman; Ναι, ο Superman.
U: Ποιος είναι ο λόγος που το punk rock κρατά τον κόσμο νέο; Στην ψυχή, για να προλάβουμε αντιδράσεις.
Νίκος: Μάλλον η απλότητά του και η -με όλο το κλισέ της λέξης- αλητεία του στον τρόπο ζωής αλλά και της μουσικής. Οι βασικές "αρχές" του πανκ ροκ είναι να βγαίνεις έξω, να περνάς καλά, να κάνεις με τους φίλους σου ο,τι μαλακία σου έρθει... Πράγματα που δεν κάνει ένας ενήλικας, τα κάνει ένα παιδί, και το μυαλό ενός ανθρώπου που ακούει πανκ κ γουστάρει αυτό τον τρόπο ζωής είναι ανέμελο κι αντισυμβατικό.
U: Ένας δίσκος που μπορείτε να ακούσετε απο την αρχή ως το τέλος χωρίς να αλλάξετε ούτε ένα κομμάτι;
Νικήτας: Αλλάζει πολύ. "Smoke On The Pet..."; [το σκέφτεται]
Νίκος: Smoke On The Water! (γέλια)
Νικήτας: "Smoko At The Pet Food Factory" - Frenzal Rhomb. Το συγκεκριμένο το έχω στο αμάξι και του ακούω συνέχεια.
Νίκος: Είναι και φετινός, των Pinegrove το "Skylight".
Erik: Εγώ θα πω των The Story So Far το ομότιτλο.
Στέφανος: Εγώ, ελλείψει καλύτερης απάντησης, θα πω το "Stadium Arcadium". Είναι ο καλύτερος δίσκος της εικοσαετίας.
Νίκος: Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό.
Erik: Red Hot Chili Peppers.
 |
| © Dearohwell photography for Unraveled.eu |
U: Αν μπορούσατε να έχετε μια τηλεφωνική συνομιλία για 1' με τον εαυτό σας σε νεότερη ηλικία, ποια θα επιλέγατε και τι θα σας λέγατε;
Erik: Εγώ θα γύριζα στα 18 μου και θα του έλεγα να μη γίνει δικηγόρος. Ξεκάθαρα. Να επιλέξει κάτι άλλο.
Νικήτας: Εγώ πάνω σ'αυτό, θα πω "μακάρι να ήξερε ο νέος και να μπορούσε ο γέρος". Θα έπαιρνα τηλέφωνο κάπου μεταξύ 14 και 16 και θα του έλεγα ό,τι ξέρω τώρα.
Erik: Κλέβεις φουλ όμως.
Νικήτας: Back To The Future 2, Grays sports almanac.
Στέφανος: ...τι έχεις κάνει λάθος στη ζωή σου..; (γέλια) Εντάξει, εγώ με παίρνω έξι χρόνια πίσω, δεν έπαιρνα και τόσο παλιά τηλέφωνο, αλλά δεν ξέρω τι μετανιώνω ή τι θα έκανα διαφορετικά...
Νίκος [στον Erik]: Και τι θα γινόσουν..;
Erik: Μπαρμπέρης. (γέλια) Πολύ πιθανόν να έκανα κάτι με αγγλική φιλολογία. 'Η δάσκαλος ή ακαδημαϊκά... Εντάξει, αυτό είναι πιο μακρινό, πολύ πιο δύσκολο, αλλά πολύ πιο εφικτό.
Νίκος: Εγώ το σκέφτομαι, πολύ. Στηρίζω όλες μου τις επιλογές.
Erik: Μπορείς να πεις στον εαυτό σου "αυτό που σκεφτόσουν να κάνεις και δεν το έκανες, κάντο".
Νίκος: Χωρίς πλάκα τώρα, ό,τι μαλακία και να έχω κάνει στη ζωή μου, δεν έχω μετανιώσει.
U: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας. Ο επίλογος δικός σας.
Erik: Είμαστε σε μία φάση που είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που επιτέλους βγαίνει ο δίσκος, τον οποίο δουλεύουμε τόσο καιρό. Ελπίζω να πάει καλά και να έχει κι ανταπόκριση. Αλλά κι αυτό να μη γίνει, νομίζω ότι όλοι μας απο αυτό το "ταξίδι" της δημιουργίας του δίσκου, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι.
Νίκος: Και σίγουρα είναι πολύ σημαντικό για εμάς να το υποστηρίξει όποιος θέλει να το υποστηρίξει. Είναι μεγάλο βήμα για εμάς αυτός ο δίσκος, και γιατί έχει να βγει χρόνια [κάποια δισκογραφική δουλειά] και επειδή είναι μεγάλη η αλλαγή.
Νικήτας: Εγώ ανυπομονώ να γράψουμε τον επόμενο δίσκο! (γέλια)
Το release party για το "Build" θα γίνει στο AN Club το Σάββατο, 18/5, με καλεσμένους τους Pale Oaks και Prospects. Πληροφορίες για το event και RSVP θα βρείτε εδώ.
Ο δίσκος είναι διαθέσιμος στο Bandcamp, Spotify και iTunes.
READ MORE: REVIEW || BANDAGE - "BUILD"
0 σχόλια :
Post a Comment